Tag: Heleen

Verborgen narcist als ouder, het langdurige effect

Dit is een gastcolumn van Heleen

Vandaag eindelijk mijn vrijwilligerswerkje opgezegd. Eerst twee dagen rondlopen en hangen en wurgen. Gelukkig belde een vriendin mij op en bijna op het laatst van het gesprek bracht ik het ter sprake: “ ik heb er geen zin meer in, maar ik vind ook – soms – dat ik mij daar misschien over heen zou moeten zetten.” Ze kent me goed en ze was heel duidelijk dat dat onzin was. Dat bij vrijwilligerswerk het erom ging dat je het leuk vond om te doen en er op zijn minst voldoening uit haalde. Dat als er weinig vrijwilligers waren, dat hun probleem was en niet het mijne. Dit hielp mij maar het was ook een statement waar ik het meestal toch moeilijk mee heb; ‘Ik moet toch klaarstaan voor’.

Dat het ook verkeerd uitwerkt als je werk doet tegen je zin in. Dat dat gewoon niet werkt. Eigenlijk weet ik dat laatste ook wel, zeker werken met en voor mensen kan je niet tegen heug en meug doen en dan nog denken dat je iets goeds doet. Niet dus. Ik haalde opgelucht adem. Ik heb gauw direct gebeld om af te zeggen en zelfs dan maar onsympathiek de voicemail ingesproken. Kogel door de kerk.

Lees verder “Verborgen narcist als ouder, het langdurige effect”

Verborgen narcist als moeder

Dit is een gastcolumn van Heleen

De verborgen narcist – daar moet je – soms – pensionada voor worden voor je de schaduw daarvan in je leven kan afschudden. Faalangst bijvoorbeeld en niet in staat zijn te willen, iets te wensen voor je zelf omdat je er gewoon niet opkomt. Verjaardagen van mij vallen in het begin van een vakantietijd en worden gewoonlijk een beetje vergeten en dat ligt echt niet alleen aan mijn huisgenoten en geliefde naasten, dat ligt ook aan mij.

Verjaardagen als kind eindigden er altijd mee dat ik moest huilen. En dat was dan zwakte van een te gevoelig kind. Een vriendinnetje van de lagere school zei tegen mij, dat mijn moeder zulke leuke verjaardagspartijtjes kon geven. OK, je snapt het: ik kreeg het gevoel er niet toe te doen. Mijn moeder stal de show. Inderdaad was ze dan op haar best, dus hoe kon ik dat mijn moeder niet gunnen. Ik wist zelf niet waarom ik moest huilen.

Lees verder “Verborgen narcist als moeder”

Lichaamsgericht werken aan herstel

Dit is een gastcolumn van trainers Heleen en Jerome

Tijdens de eerste verdiepingsdag stonden wij afgelopen zaterdag voor de eerste keer samen voor een groep fijne mensen die graag veel wilden leren. Iedereen bracht haar eigen verhaal mee. Eén van de deelneemsters merkte op: “Het is zo’n verademing dat ik hier niets hoef uit te leggen.” Lees verder “Lichaamsgericht werken aan herstel”