Als het je gelukt is om te ontsnappen, dan zul je de brokstukken van jezelf moeten verzamelen. Maar je kunt pas iets oplossen als je weet wat je hebt. Ik heb jarenlang rondgedoold, op zoek naar hulp, naar antwoorden. Mijn leven was een enorme strijd. Mijn marge raakte op. Eindelijk ontdekken wat ik had is dan ook mijn redding geweest. Ik bleek een ernstige vorm van PTSS te hebben. Veel slachtoffers ontwikkelen een stressstoornis, omdat je structureel in een onoplosbare situatie zit. Wanneer je in de normale wereld wordt aangevallen, dan is het normaal dat je je hiertegen te weer wilt stellen
. Maar de narcist vindt dit niet normaal. Elke mogelijkheid om je te verdedigen wordt je ontnomen. Je wordt op een sluipende manier afgebroken, maar het ligt altijd aan jou, aan dat jij zo moeilijk doet en niet mee wilt werken.
Doordat je nooit een grens mocht stellen stond je voortdurend onder druk, die zich vertaalde in een enorme overgevoeligheid. Je kon om het minste of geringste getriggerd raken (waarbij de narcist weer kon zeggen: zie je wel dat je heel labiel bent?
). Je kon je dus op geen enkele manier beschermen en moest de stress innerlijk zien weg te werken. Zie hier de oorzaak van een uitgeput stresssysteem; de kern van PTSS.
Met de vaststelling van het Narcissistic Victim Syndrome (NVS) hebben deskundigen aan slachtoffers erkenning gegeven voor het cluster van symptomen waarmee ze te maken kunnen krijgen. Therapeuten ontdekten de oorzaak achter de eenduidige symptomen: narcistische mishandeling. Deze vorm van mishandeling raakt elk aspect van je wezen, en daarom zijn de symptomen ook zo ernstig.
De opluchting was groot toen ik me realiseerde dat dit syndroom op mij van toepassing was. Na jaren gedacht te hebben dat ik gek was (vanwege mijn symptomen), begreep ik nu dat die symptomen ergens voor stonden. Eerst dacht ik bijvoorbeeld dat ik opgenomen moest worden omdat ik zo paranoia kon zijn, nu begreep ik waarom ik zo paranoia was. Net als veel andere slachtoffers schaamde ik me intens, tot ik begreep waar dit alles naar verwees. Schaamte is sowieso een probleem voor veel slachtoffers, doordat een narcist veel en vaak beschaamt. Slachtoffers met NVS hebben een overdreven verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld, en denken dat alles aan hen ligt. Dit maakt hen een makkelijke prooi om opnieuw mishandeld te worden. Veel slachtoffers gaan dissociëren. Door er niet meer te zijn valt de uitzichtloze situatie makkelijker vol te houden. Het grote nadeel is dat dissociatie ervoor zorgt dat je jezelf moeilijker bij elkaar kunt rapen, en het hierdoor moeilijker wordt het land van de duisternis te verlaten. Als je veel dissocieert voel je je vervreemd van jezelf en de wereld, en hierdoor ben je een veel makkelijker slachtoffer. Je leven wordt gekenmerkt door crisissen, er is altijd wel wat aan de hand en je staat er machteloos naar te kijken. Het is mogelijk om weer grip op jezelf en je eigen leven te krijgen. Je Zelf lijkt misschien verdwenen, maar is het niet. Je kunt jezelf weer terugvinden.
| « hoe kwam je in deze gevangenis terecht? | hoe kom je eruit? » |
Beste Iris,
Complimenten voor deze site. Heel duidelijk, en precies zoals het is beschreven. Ik herken alles na een lang leven met een persoon die voldoet aan alle kenmerken van narcist/psychopaat. Ik ben er nu 4 jaar van verlost maar ben nog bezig om het verdwenen zelf, zoals de titel zo mooi zegt te vinden.,,,Meer dan 25 jaar zien te verwerken. Na een ontzettend ingrijpende nasleep vol met twijfel, angst en ongeloof proberen om niet meer ontkennen dat het leven met deze man er enorm heeft ingehakt. Stukje bij beetje kom ik een stapje verder en soms ga ik weer een stapje achteruit. Dit gebeurt meestal als ik weer eens twijfel aan mijzelf. Mijn eigenwaarde wat zo is onderuit gehaald. Een kwetsbaar zelfbeeld wat maakt dat ik er soms nog geen raad mee weet. Ik heb therapie gehad, Jan Storms gelezen, lieve vrienden en familie die mij aldoor vertellen dat hij echt is zoals hij is en nooit zal veranderen. Ik niet gefaald heb en totaal geen schuldgevoel hoef te hebben.
Er was niets te bedenken wat ik nog had kunnen doen om deze relatie te verbeteren of vol te houden. Het afsluiten van mijn leven met hem is iets wat ik alleen moet doen en kan zeker niet met hem. Daar doet hij trouwens niet eens aan mee, er valt niet mee te praten. Gaat schelden en schreeuwen en dreigen, of zoals hij zo vaak deed, mij compleet negeren. Hij heeft alles wat hij had verloren en het interesseert hem niets.
Heel veel dingen zijn mij duidelijk en weet ik uiteindelijk het beste hoe hij is omdat ik het van heel dichtbij heb meegemaakt. En toch heb ik nog vaak bevestiging nodig omdat ik niet volledig op mijn eigen gevoel durf te vertrouwen.
De vraag die mij blijft achtervolgen is of hij met een ander wel een goede relatie kan hebben, alles dan anders gaat doen, en met een ander wel gelukkig kan worden. Dat is een angst die mij regelmatig verlamd en ik weet niet wat ik daar aan kan doen om dat gevoel voor altijd achter mij te laten.
Ik blijf je site volgen omdat het een grote h(erkenning) is. Bedankt daarvoor.
Groetjes,
Ik zit ook met dezelfde vraag, over die vriendin. Ik heb precies hetzelfde verhaal als anoniem. Ook al zeggen mensen dat hij niet verandert, toch denk ik te zien dat hij gelukkig is met die nieuwe vrouw. Het staat voor mij bijna symbool aan: het zal dus wel aan mij liggen, want hij is met haar wel gelukkig?
Beste Sandra. Mijn vriend was gelukkig ‘zogezegd’ met mij, zolang ik hem ‘volledig’ volgde, mezelf ‘volledig’ wegcijferde en hem op een verhoog stelde. Zolang ik niets eiste, noch verlangde was het goed. Ooit zei ie me dat hij naar huis wou komen alsof hij ‘alleen’ woont. Dat er niemand is die hem bekritiseerde dat hij laat of dronken naar huis kwam… Nu ja in den beginne vanuit mijn eigen stukken heb ik veel toegestaan…Maar hij bleef steeds verder over grenzen gaan… Dus harmonie was er pas ik ‘ophield’ met te bestaan, en dat kon ik niet aanvaarden. Er zijn vrouwen die zo een laagzelfbeeld hebben dat ze het doen. In zijn geval zoekt hij sterke vrouwen met een facade. Want au fond ben ik deep down zeer onzeker en ‘dat’ wist juist, zo slim ie. Ik heb zn nieuwe prooi al gezien… En in haar ogen zag ik haar ‘echt’… Ook een sterke vrouw die ‘mans’ geworden is in de wereld, maar deep down zeer onzeker is…. Een ideale prooi voor deze N. die het doodnormaal vindt dat een vrouw hem onderhoudt…Een vrouw die in de wereld staat en een basis heeft. Het feit dat hij deze basis dat uiteindelijk ook aanviel, zorgt voor mijn ‘woeste’ reacties, daar ik alleenstaande mama ben die haar kind wou beschermen…. Hij is met al mn reserve weg… Nu een grote les voor mij, ik heb heel veel gelezen over relatieverslaafde vrouwen, en heb daar veel van mijn eigen motieven in herkend. Een slachtoffer wil ik van hem of een ander nooit meer zijn,
Een slachtoffer van mijn eigen zwakte wil ik ook nooit meer zijn….
Zo herkenbaar geschreven, Iris en antwoord anoniem ook. Het is effectief een kwestie van de brokstukken bijeenrapen, en het wordt erger er erger naargelang de tijd die erover gaat… Nee hij was er niet op uit zich aan mij te ‘binden’ eerder mij te ‘ont’binden. Mijn zelfbeeld is weer heel fragiel, en kan absoluut geen stress meer aan. Ben overgevoelig en kan nog steeds de wereld niet aan. Zit nu thuis, een verhuis voor te bereiden en dra zal ik uit het huis waar hij zo nu en dan ook vertoefde alsook de buurt waar ik hem nog zal kunnen tegenkomen verlaten…. Vanuit de nieuwe omgeving zal ik hem voorgoed uit mijn leven bannen. Hij zet geen voet meer in mijn leven… Heb hem zoveel kansen gegeven, denkende dat hij een zieke puppy was, zo deed hij zich voor en daar trapte ik in, telkens als ik hem terug binnentrok in mijn levenj heeft hij me keer op keer gedestabiliseert, dus mn verstand zei al snel das geen goeie man voor jou…. En ja afsluiten tesamen gaat niet, ik zou dit graag doen om een soort cleane break te willen, maar hij negeert me, heeft me gewoon van de éne dag op de andere laten vallen voor een nieuwe prooi…en ik weet en besef dat dit eigen is aan zijn persoonlijkheid, en mijn grootste wens is om ‘geen’ slachtoffer te zijn, maar dit te kunnen overstijgen is een lesson well learned… Mijn dank voor de site!
Wat een enorme goede site om te delen waar zoveel mensen mee te maken hebben. Ook ik zit in deze situatie en kan je vertellen het gaat van kwaad tot erger…het is mijn tweede relatie , ik ben gescheiden na een huwelijk van 18 jaar en heb deze dingen die ik nu maak nog eerder gehad. Nu 9 jaar deze man en ook in het begin was ik helemaal t einde. Maar eigenlijk als je terug kijkt vallen alle puzzel stukjes op zijn plaats. En ook ik ben een sterke brunette en toch ben ik de prooi geworden van een narcist. Van vernederingen, manipuleren, huiselijk geweld ik heb het allemaal zelf laten gebeuren.. Telkens probeer je een gesprek aan te gaan en ik verlies altijd mezelf het gaat nl alleen over hem! Ik ben nu al een half jaar aan t loskomen en dat gaat zo makkelijk nog niet als je onder één dak woont! Bovendien heeft hij de macht wat betreft onze eigen woning, wat notabene samen is van ons! Dat is nog iets wat mij tegen houd om weg te gaan het hangt als een blok aan m’n been!
Ik hoop hier nog vrouwen tegen te komen waar we elkaar in kunnen steunen! Het boek is bijna afgerond! Nu nog de knop of de sleutel vinden naar m’n eigen hart….iedereen veel sterkte om dit te overwinnen want ik ben van mening dat het trekken is aan een dood paard,,,,
Gerlady,
Wat treffend geschreven! Ik ben weg gegaan uit ons gezamenlijk huis. Bijna 15 jaar relatie met de N. Van meet af aan het gevoel hebben altijd te kort te schieten. Geen “fouten”mogen maken. Overleg niet mogelijk. Op op zijn manier of het gebeurt niet, zei hij je doet toch wat je zelf wilt. Vervolgens neem je een besluit, en dan horen dat IK dominant ben! Oh oh zo oneindig veel voorbeelden! En naar de buitenwereld toe je prijzen, zogenaamd trots zijn. Maar tussen beide voel je constand se minachting en onderdrukte woede. De N heeft de sloten verandert en woont al jaar gratis. Is opgehouden te betalen voor het huis al jaar geleden. Ik voelde mij toch soort van schuldig zoals ik mij altijd voelde. Omdat ik niet meer wilde stopte met proberen op was en niet meer kon vergeven. Te veel kansen gegeven te veel gepraat op niks af en alrijd altijd strijd. Uiteindelijk na jaar zelf ook gestopt met betalen. Wordt gedwongen verkoop. Maar had geen andere optie. Kan nergens bij en hij laat mij niet binnen geen overleg mogelijk niks. Ben vertrokken met niks terwijl ik alles heb bekostigd. Heel dom vind ik dit achteraf maar ik kreeg alrijd de opmerking is het nou samen of mijn en dein. Dan wordt je iets voorgehouden een belofte van liefde maar feitelijk is deze er niet. De N zal niet uit zichzelf iets voor je doen. Hij waant zich veilig en wordt steeds gemener en steeds onverschilliger. De N zal zodra hij merkt dat je niet meer wilt, en het meent, alles proberen om je gedachten te veranderen. Trap er niet in. Hij zal nooit veranderen. Het is een mechanisme hij heeft jou nodig. Voor zijn ego zijn invulling: de laatste stap is het zwaarst. Dan wordt je heen en weer geslingerd in twijfel, schuldgevoel en ongeloof. Je bent dan niet meer van nut als je standhoudt en zal hij alles doen om er zelf goed uit te komen. Over jouw rug. Alles gerechtvaardigd door zijn gekrenkte ego. Zet door en uiteindelijk zal je bevrijdt zijn. Mij kostte dit bijna m’n bedrijf wel nagegenoeg al m’n geld maar heb mijzelf terug en wat er over is van mijn (mentale) gezondheid. Sterkte! Liefs Bloem
Ik ben eigenlijk benieuwd anoniem hoe het je nu vergaat?
Ik zit nog in de fase van eruit stappen !
Mijn verhaal staat er ook al op,,
Groet, gerlady
Ik heb deze site bekeken.
Klopt dit Iris ? Er wordt aangeraden naar het niveau van de narcist te gaan. Ik heb dit gisteren met iemand gedaan waarvan ik vermoed dat hij narcistisch is of trekjes hiervan heeft. Ik heb hem gezegd dat hij hulp moet zoeken, toen werd hij woedend en bespuugde me.
Beste Erica,
Je hebt de narcist geconfronteerd met zichzelf, een advies dat door sommigen gegeven wordt, maar volgens ons niet klopt.
Nee, dat vindt hij niet leuk. Hij vindt dat helemaal niet leuk. De narcist of iemand met veel narcistische trekjes vindt dat er niets mis is met zichzelf, maar met de rest van de wereld. Er is voor hem geen reden aan te nemen dat hij hulp nodig heeft. Hij werd woedend om je confrontatie. Hieruit blijkt al dat dit niet de manier is om hem duidelijk te maken dat er wellicht iets niet in de haak is.
Het beste wat je kunt doen is het gesprek afronden en een interessanter persoon zoeken om de avond mee door te brengen. Dit om jezelf te redden van een nare confrontatie.
Susan Veenstra.
Beste Susan,
Nee, dat blijkt dat dit niet de juiste manier was, haha. Ik kan er nu om lachen, maar het was niet echt leuk. Ik heb niet echt de avond met hem doorgebracht, gelukkig, ik breng doorgaans niet meer dan een paar minuten per keer met deze persoon door, noodgedwongen. Het is een buurman, die heel irritant kan zijn, ik was nogal moe, en kon het niet laten om te zeggen dat hij eens hulp moest zoeken voor zijn gedrag. Normaal gesproken durf ik dit niet te zeggen. Het luchtte mij wel op trouwens 😉 en zijn reactie bevestigde mij alleen maar dat hij zeker hulp nodig heeft. Maar ik had beter niets kunnen zeggen. Want hulp zoeken doet hij niet, nee. Dat zou ik anders moeten aanpakken, ik heb vaak last van hem. Hij probeert iedereen ervan te overtuigen dat ik de gek in het verhaal ben.
Lieve anoniem,
Het ziet er aan de buitenkant net zo uit als vele naar jou keken en dachten dat alles ok was. Maar geloof me ze behandelen al hun “prooien”exact het zelfde en ook zij zal ooit de stap nemen om gillend de deur uit te hollen. Concentreer je op wat jou gelukkig maakt, moeilijk als je zolang bezig bent geweest om hem niet te irriteren of hem gelukkig te maken je bent compleet de focus kwijt op je eigen persoonlijkheid en wat jij nodig hebt. Het komt echt goed kijk in de spiegel en zeg elke dag weer wat hou ik toch van je en wat gaan wij samen doen lach en neem jezelf mee en LEEF. Je bent van het juk verlost en staat nog wat verloren om je heen te kijken omdat je dat nooit mocht je moest naar hem kijken en er voor hem zijn en zijn wereld. Helaas voor hem en geluk voor jou!!!!
Beste anoniem, om met je laatste vraag te beginnen, de narcist zal nooit en te nimmer echt een goede relatie hebben. De narcist houdt nl niet van de ander alleen hij heeft de ander nodig om zijn gevoel van eigenwaarde wat gebaseerd is op het door hem zelf gecreeerde pantser te bevestigen. Als de ander hierin faalt , en dat zal zeker gebeuren, zal deze net zo gestraft worden zoals hij jou altijd gestraft heeft. Mijn ex zei na ruzie altijd dat de ruzie mijn schuld was en dat hij weer echt maanden tijd had om dit te verwerken. Ik kiep daardoor op eieren. Dit was zijn manier om mij op t strafbankje te plaatsen. Door erboven te staan en niet meer het schuldgevoel te hebben, is er daardoor ook geen invloed van de narcist op jou. Zoals iris beschreef: ga zitten en bestudeer het gedrag van een afstand.
Ohhh Iris, wat herkenbaar. Zo voel ik me opgelucht. Zo moet ik zo vreselijk huilen..om de herkenning, het uitspreken van nijn psycholoog dat dit psychopathie is. Jarenlang snapte ik er niks van. Ik voel me niet veilig in ons gezin…laat staan welkom
Kan iemand mij helpen? Bijna alle kenmerken zijn van toepassing op mijn N: bedrog, manipulatie, liegen, hij heeft geen vrienden, wil controle, wil heel veel aandacht, egocentrisch, geobsedeerd door sex,…..
Alleen verbaal en lichamelijk geweld was niet van toepassing. Ook is hij vlg mij wel goed voor zijn kinderen…….
Voor mij was hij dat, zoals je uit bovenstaande kunt constateren, absoluut niet.
En nu….. nu zou ik graag willen weten…….. is hij een narcist?
Waarom ik dat zo belangrijk vind……… in een nieuwe relatie, hoe is het dan? Hoe kan hij het dan ineens wel? Ligt het dan toch allemaal aan mij? Heb ik het zelf op me afgeroepen?
Wat een pijn!
Hoi radeloos,
Ik heb al in een persoonlijk bericht op jouw berichtje gereageerd. Je gaf aan ook graag reacties te krijgen van slachtoffers in een vergelijkbare situatie, en ik hoop voor jou dat die er komen. Naast herkenning in de ervaringen van anderen, zijn de juiste inzichten ook heel belangrijk. Daarom heb ik geadviseerd om mijn boek te bestellen, omdat bijvoorbeeld de misvatting dat je het “over jezelf hebt afgeroepen” veel voorkomt bij slachtoffers, vooral omdat narcisten hun slachtoffer steeds dit idee geven. Je moet je zelf als het ware weer ontgiften.
Sterkte!
Iris
ik herken dit zo erg beste Radeloos en Anoniem het doet zo een pijn om eraan te denken dat het met een nieuwe vrouw wel goed gaat ! terwijl ik zo geprobeerd heb om hem vanalles te laten inzien hoe het moet in een relatie, ben zo bang dat ik gewoon jaren alles erin heb gestoken en dat hij nu die “lessen” investeert en het in praktijk brengt bij iemand anders, en het goed gaat doen, verlamt mij van verdriet, ik had het samen goed willen doen, want hij was mijn grote liefde,
Lieve andere Chris,
Geloof me aan de buitenkant ziet het er leuk uit maar die nieuwe vrouw krijg het zelfde portie ellende als jij. Verbergen en het allemaal verbloemen voor de buitenwereld is hun specialiteit. Ik had het zelfde totdat zijn nieuwe “liefde”mij benaderde vol ongeloof wat haar was overkomen.
Na hoeveel tijd was dat Chris?
Hi Chris,
Hun relatie heeft krap anderhalf jaar geduurd en toen kwam ze in de lucht. Samen hebben we veel kunnen verwerken en in kaart kunnen brengen. zij veranderen nooit dus het is aan de nieuwe vrouw hoe lang ze het uit houd. Maar het is allemaal schone schijn geloof me. Zij is al net zo verwart waarschijnlijk als jij. Ik deed ook altijd alsof er niks aan de hand was uit schaamte en voor de buitenwereld praatte ik alles goed.
Lieve radeloos, Het ligt niet aan jou. Jij word zo door hem gemanipuleerd. En dat doet pijn.Erge pijn. Ik heb/had een korte relatie met een man die ook eerst erg lief was. Maar naar een paar weken opeens het tegenovergestelde. Ik mocht niet meer zeggen wat ik wilde ,want dat was alleen maar negatief etc. Maar in wezen was hij negatief over alles en iedereen en maakte met iedereen ruzie.Eerst ben je alles en daarna ben je niets meer voor hem.
Dank je wel Iris, voor je steun.
Ik wil idd heel graag ervaringen van anderen horen, je staat zelf zo te wankelen, weet niet meer wat goed of fout is, wat reëel is en wat niet, en zij gaan gewoon vrolijk verder met de volgende vrouw.
Ben zo benieuwd naar hoe relaties na zo’n destructieve relatie verlopen……… kunnen ze met iemand anders wel een goede relatie opbouwen?
Hoi radeloos,
Zo herkenbaar allemaal. Ik kan je het boek en de coaching van Iris alleen maar aanraden. Ook ik zat met dezelfde vraagstukken. Zocht de schuld bij mezelf en twijfelde of ik met een narcist te maken had. Juist door de coaching en het boek kwam ik erachter dat het werkelijk zo was. Ervaringen van anderen waren voor mij een fijne bijkomstigheid omdat ik me hierdoor minder ‘dom’ en alleen voelde. Maar juist de persoonlijke coaching van Iris heeft me echt enorm geholpen.
Annemarie, dank je voor je lieve bericht.
Ik weet het, ik moet met mezelf aan de slag ipv dit soort vraagstukken te hebben en dat gaat binnenkort ook gebeuren dmv therapie.
Wat fijn dat jij al zover bent dat je je dat niet meer afvraagt, ik hoop ook gauw zover te komen want dit is een worsteling van niks.
Ook sterkte voor jou!
Een jaar geleden heb ik pillen ingenomen, kon niet meer met mezelf leven, alles was en ben ik grotendeels kwijt. Ik ben gek een imbeciel asociaal…… Volgens hem was het de schuld van mijn kinderen dat ik die pillen pakte; zij hadden niet geholpen met het huishouden….Of is hij een narcist? Wij zijn godzijdank uit elkaar.
Ook bij een andere vrouw/man zal na verloop van tijd de relatie eindigen.Mijn {inmiddels ex vriend} heeft zoveel relaties achter de rug. Een narcist kan niet alleen zijn en zal van prooi naar prooi gaan. Ik heb godzijdank in mijn 4 jarige lat- relatie nooit aan mezelf getwijfeld. Van het begin af aan waren er die onderbuik gevoelens van hier klopt iets niet, maar heb die weggedrukt.
Weet nu dat ik op m’n intuïtie af moet gaan. Als er iets niet klopt in een relatie: stop ermee.
Het is moeilijk om uit een relatie met een narcist te stappen, want je bent verliefd geworden op die aantrekkelijke, charmante man die je {in het begin} met z’n liefde overrompelde. Na een aantal jaren alleen geweest te zijn was ik zo gevoelig voor zo’n man. Ik snakte naar aandacht. Nou een narcist wist me feilloos te vinden. Ben nu 4 jaar verder en heb in maart de moed gehad uit deze relatie te stappen. Af en toe heb ik het best moeilijk, maar als ik de neiging heb contact op te nemen kijk ik weer op wat sites en weet dan weer hoe het was. Dus geen contact meer. Leuke dingen met vriendinnen doen en genieten van al het goede in m’n leven.
Allemaal veel sterkte. Kies voor jezelf. Alles wat je niet kapot maakt, maakt je sterk.
Beste Anoniem,
Jouw reactie is al best van een tijd terug maar je schreef wel waar mijn vragen ook over gaan. Ik ben bijna drie jaar met een man geweest waarvan ik nu weet dat hij een narcist is. Wij woonden praktisch gelijk samen omdat de situatie ernaar was. Ik heb uiteindelijk de stap durven te zetten om weg te gaan maar zoals een narcist betaamt, hij laat niet snel los! Ik vond en vind dat zelf ook moeilijk, je neemt een beslissing op basis van je verstand en niet op basis van je gevoel (wat er niet meer zou zijn). Al vrij snel had hij contact met iemand anders, dat was slechts om niet alleen te zijn zei hij en mij bleef hij continue lange emotionele berichten schrijven. Iedere keer werd ik weer aan het twijfelen gebracht. Aangezien ik niet thuis geef, richt hij zich op die ander. Enerzijds goed, ander zijds doet het zeer. Zeer omdat ik inderdaad denk “zal het met haar wel goed gaan”? Wanneer zal zij er achterkomen? Ik heb heel veel moeite om hem achter mij te laten, ondanks dat ik weet dat het zoveel beter en gezonder is voor mij….
Over de periode na vertrek wordt ook weinig geschreven, ik ervaar het als héél zwaar!
Beste Anoniem,
Ik herken wat je vertelt.. Met je verstand weet je ik moet hier weg en je gevoel, ja die houd nog van hem…Ik kan ook niet deleten. Er zit geen knopje in mij. ik ben nu 4 maand los van hem…en Inderdaad heel zwaar..of toe huil ik…begrijp ik niet van me zelfs dat ik als moeder en als oma van twee prachtige kleinkinderen…mezelf zo heb laten vernederen, kleineren.
Ik denk ook vaak zal een andere vrouw hem dan wel gelukkig kunnen maken…
Ik heb het drie keer uit gemaakt!! Mijn gevoel vertelde elke keer dat hij loog…Niets was waar
hij was niet trouw…Ik kwam achter zo veel dingen.
Liefs
What doesn’t kill you,makes you stronger!…zo is het! Hoe moeilijk af en toe ook maar wel iets om aan vast te houden!
Nog even een aanvulling op het bovenstaande bericht. Ik denk dat het inderdaad zo kan zijn dat de ,vaardigheden’ die de narcist in de relatie met jou zich eigen heeft gemaakt toe zal passen in zijn nieuwe relatie. Ik heb in mijn relatie ervaren dat hij heel goed doorhad wat ik niet accepteerde, maar vroeg of laat laten ze toch dat masker vallen en komt hun zieke gedrag te voorschijn. Twijfel niet aan jezelf ook de relatie die ze na jou krijgen zal op de klippen lopen.
Mijn moeder is haar hele leven bij mijn narcistische vader gebleven. Zij was de slaaf..hij was de baas.
Zo werkt het en als je dat als slaaf niet pikt dan volgt er een scheiding. Mijn moeder is gestorven aan kanker….ze was lief en tevens een weerloos slachtoffer.
Mijn tante..haar zus zei dat ze voor dat ze mijn vader had ontmoet vrolijk in het leven stond met gekleurde kleding…mijn vader liet haar zwart grijs en donkerblauw dragen…
Ze is leeggezogen..
Dat zie ik nu heel duidelijk. Mijn vader had alles “op papier
geregeld” ze was compleet
afhankelijk en kon geen kant op.
Ik kom er ook…uit…ook al is het een lange weg!
Als kind van…niet geliefd …gedenigreerd..slachtoffer..naar opgewekt, waardevol en vol talenten..Ik mag er zijn 🙂
Succes en laat die zelfmoordpi
Eenmaal tot de ontdekking dat m’n ouders (moeder) narcist is moet je eruit zien te komen. Het boek van iris helpt mij veel. Toch ben ik ook bezig om geschikte hulp te vinden naar ik merk dat dat erg moeilijk is. Er is veel hulp te vinden voor de narcist zelf maar niet voor de slachtoffers. Nu las ik in het werkboek dat iris ook EMDR heeft gehad, en daardoor ook dingen duidelijker werden. Mijn vraag is heeft iemand daar ervaring mee, en werkt het echt? Ik bedoel het is geen traumatisch moment dat verwerkt met worden, maar een heel leven. Ben echt dringend op zoek naar een goede therapeut (bij iris bekende therapeuten zitten hier niet in de buurt helaas) en ik loop met de vraag of EMDR misschien ten positieve zou kunnen bijdragen…
Hoi,
Ik snap je punt met “het is geen traumatisch moment, maar een heel leven”. Een goede EMDRtherapeut (ik raad altijd aan een ervaren traumatherapeut te zoeken, een zgn. “practitioner”) neemt de kernervaringen, die worden behandeld. Het is niet nodig de duizenden ervaringen door te nemen. Je kunt googlen op een therapeut in jouw regio. Sterkte!
Iris
EMDR werkt echt mijn dochter is er mee behandeld voor extreme tandartsangsten en het is echt helemaal weg. super tegen trauma’s
Nog maar kort geleden heb ik deze site ontdekt, dus is mijn reactie misschien wat laat.
Ook ik heb een EMDR behandeling ondergaan, en ben daar erg positief over.
Al blijft het feit dat je een dergelijke behandeling moet ondergaan alles behalve positief.
In mijn relatie heb ik o.a. ook de nodige fysieke mishandelingen ondergaan. Denk dat het onnodig is om te stellen dat zoiets ook je gevoel van waardigheid en nog zoveel meer aantast.
Waar ik mee bleef zitten waren de beelden, die als een film alsmaar door mijn hoofd spookten. En het machteloze gevoel me niet te kunnen verdedigen. Ik gaf geen kik, er sliepen drie jonge kinderen op de zelfde etage.De angst dat ze wakker zouden worden en hier getuige van moesten zijn , lieten me niet schreeuwen en alles ondergaan.
Tijdens de EMDR heb ik een aantal van de meest aangrijpende momenten terug gehaald, opnieuw beleefd. Onderwijl stelde de therapeute (een vrouw, was belangrijk voor mij) mij vragen, terwijl ze langzaam met haar wijsvinger van links naar rechts ging.
De vraag was hoeveel emotie het voorval bij het begin van de sessie bij me opriep, van 10 tot 0. Pas bij 0 was het doel bereikt. Via een officiële website van EMDR therapeuten heb ik haar adres gevonden. Voor de behandeling heb ik een aantal gesprekken met haar gehad en een behoorlijke vragen lijst in moeten vullen. Dit was nodig omdat ze er zeker van wilde zijn dat ik dit aan kon. Dat het niet een te grote geestelijke belasting voor me zou zijn.
Want het is inderdaad pittig. Beter is het om iemand mee te nemen, het is niet zo verstandig om b.v nadien zelf naar huis te rijden. Ik was na elke sessie uitgeput en moest echt even liggen/slapen. Na een dag of twee voelde ik me beter. Het is nu een aantal jaren geleden, de herinnering blijft, ik weet alles nog. De ‘film’ is gestopt. De emotionele lading is er van af.
Bij een enkele, de meest aangrijpende herinnering zijn we nog iets verder gaan als het zogenaamde ‘nul punt’. Daar heb ik een andere voor in de plaats verzonnen, een waarin in ik me met succes verdedigde een mijn ‘aanvaller’ het onderspit delfde.
Als ik nu terug denk aan die bewuste situatie herinner ik me het oorspronkelijke voorval, maar dat wordt onmiddellijk in mijn hoofd vervangen door het ‘verzonnen’ , dus betere verhaal.
Daar waar ik me kon verdedigen, en met succes. Hoe het werkt is een heel verhaal, maar het werkt. Maakt mijn leven draaglijker. Omdat ik visueel ben ingesteld, ik zeg b.v : ‘zie je dat? Moet je eens kijken ,enz. is er gekozen voor oog beweging. Voor een ander (hoor je dat) helpen tikjes, dus geluid.
Hoop dat je alsnog iets hebt aan mijn ervaring en anders iemand anders?
O.. misschien niet onbelangrijk, mijn zorgverzekeraar heeft indertijd alles vergoed.
Waarschijnlijk is dit nu anders en moet er een eigen bijdrage betaald worden.
Nog een klein naschrift. De enige ‘bijwerking’ die ik zelf ondervind is dat ik nadien sneller reageer, feller ben als ik me in het nauw gedreven voel. Maar dat is denk ik wel positief, voor mij dan.
Ja, ik heb uiteindelijk EMDR gehad om me te kunnen verlossen van de narcist. Het vermogen krijgen om onverschillig te worden. Want dat was het bij mij, ik zocht hem steeds weer op. Ook al wist ik dat het niks zou opleveren, het leek wel of ik verslaafd was aan z’n woorden terwijl mijn verstand wist dat dit slechts holle frazen waren. Het helpt niet meteen, ik ben na de behandeling nog eenmaal in de valkuil getrapt. Daarna kon ik het boek sluiten. Hij zoekt weer contact, ik heb de kracht gekregen om er niet meer op in te gaan. Maar meer nog, om er niet meer steeds aan te denken.
Ik voel mij min of meer verantwoordelijk voor de vriendin, waarmee mijn ex-narcist mij bedrogen heeft. Zij gaat hetzelfde meemaken. Moet ik haar waarschuwen? Ook ben ik ongerust over onze zoon, die regelmatig bij hem logeert.
Vandaag nog maar eens de gevolgen van de narcistische mishandeling gevoeld, een vakantie huisje huren samen met vrienden, op zich niks aan, en ik wilde zelf eens beslissen welk en waar, ik zag een mooi huisje, dat nog vrij was, mijn vriendin was akkoord al was het wel iets duurder dan dat we normaal zouden nemen. Maar ja, mijn vriendin en ik zijn dan jarig dus het mag wat meer zijn. Ik leg vast, betaal, mail naar mijn vriendin en daarna, het begint, angst, ik heb het koud, een raar gevoel in mijn lichaam, ik heb verkeerd beslist, ik heb zus en zo,en wat als dat huisje toch anders is en het slaagt tegen. GEPIEKER!!!!,mijn avond dreigt weer een ramp te worden. Weer ben ik terug gekatapulteerd naar mijn mishandelde ik, die ik, die nooit iets goed deed en alles moest wikken en wegen, IK die nog steeds bang is om iets te beslissen. En die zich begint te verontschuldigen en te motiveren en die ik, die zich plots schaamt om wie die ik is,
waarom dat duurdere huisje, hoe kon ik,maar ja maar ik ben jarig,….. ik motiveer me nu weer terug, tot mijn dochter lachend zegt “mama ge moest uw eigen eens horen.” Mijn man roept “stop” Leef eindelijk eens, ja, Ik ben nu aan het leren om te leven, om te leren mezelf te vinden en mezelf te leren “ik mag er zijn” en te leren dingen te beslissen zonder enge gevolgen. Het is een moeilijke lange weg.
vervolg : oja, net een mail gekregen van mijn vriendin, ze had de prijs van het huis niet goed gezien, het is duurder dan ze dacht ,ik ben nu compleet tegen de vlakte gegaan, ik heb een zware fout gemaakt, ik heb iets verkeerd beslist, zie je, ik beslis de verkeerde dingen, ik doe dat nooit meer, de piekermolen is terug bezig, ik haal me weer terug onderuit. Mijn man zegt het is maar 50 euro per koppel meer, maar ik voel me waardeloos, tja het zal nog een moeilijke lange weg worden.
Vandaag mailde mijn vriendin dat het allemaal geen probleem was, dat ze naar het weekendje ardennen uitkijkt, het is zo als in je boek, ik moeten me omgeven door normale mensen, zo kan ik leren voelen dat mijn beslissingen die ik dan al durf te nemen geen rampen zijn.
Mari, wat bijzonder om dit zo te lezen, echt om iets kleins (wat andere mensen vinden) zo totaal van streek te zijn. Ik heb dat ook zo vaak!!! En dan is het fijn om het eens van een ander te lezen…
Zo herkenbaar….. als die vriendin het geregeld had en je had het iets te duur gevonden had je waarschijnlijk niets gezegd. Dat mag En nu je het zelf bent ga je compleet tegen de vlakte. Liever voor de ander zijn dan voor jezelf. Fijn dat je inziet dat het geen ramp is.
vandaag met die vriendin gaan winkelen, het was gewoon gezellig,iets moois kopen samen een koffietje op een terrasje drinken, gewoon geen gepieker, geen angst, gewoon leven, het deed goed, we kijken uit naar dat weekendje dus het zal geen ramp weekend worden.
Neen het is geen ramp maar het is zoals je zegt : liever voor de ander dan voor jezelf, doordat ik nu met een onderhuids gevoel zit van ik heb iets verkeerd beslist, ik ben verkeerd, zal het toch niet simpel zijn om me dat weekend niet uit te sloven en dubbel en dik mijn best te doen om mijn zogenaamde fout, verkeerde beslissing proberen goed te maken. Terwijl als ik objectief na ga dat die vrienden ook al verkeerde dingen hebben beslist en ook al dingen hebben gedaan die ik niet zo fijn vond maar dan zwijg ik, mijn zogenaamde verkeerde dingen zijn het verschrikkelijkst. De gevolgen rampzalig. Gelukkig kan ik nu dat gevoel herkennen en er iets mee proberen te doen.
Wouw, het is zoals ik het ervaar liever dat een ander 10 keer een grove fout maakt ten nadele van mij, dan dat ik een ander ook maar iets tekort doe!!!
WOW stukje bij beetje is het allemaal heel herkenbaar… ik ben er zo klaar mee, wil mezelf weer terug, heb net het werkboek besteld en hop een goede coach en of ander soort support te vinden die me kan helpen om de laatste stap te nemen en dat is: hem verlaten. Dank jullie wel voor het ‘sharen ‘ van julie ervaringen en waar je nog mee aan het dealen bent.
1 ding is zeker: HET LIGT NIET AAN ONS!!!!!!
grt
I.
Ik ben nu aan het leren de schuld niet meer bij mezelf te steken, gisteren vroeg mijn therapeute toen ik ze vertelde dat ik me zo fundamenteel slecht, verkeerd, gek,… voel, hoe slecht ik wel ben en ze vroeg voorbeelden van dat slecht zijn en ik moest toegeven ik ben niet slecht, verkeerd, gek. het is me alleen zo vaak van kinds af aan gezegd door mijn moeder. ik voel me nog steeds de slechte als ik aan mijn zus denk, maar ze is een manipulerende beeldschone vrouw die liegt, die de hulpbehoevende kwetsbare vrouw uithangt en zo ontzettend veel gedaan krijgt maar vernietigend kan zijn. Ik ben opgebruikt door haar en als ik eindelijk de moed had om voor mezelf op te komen en om te zeggen hé dat klopt niet zus lief, dan werd ik platgeslagen, dan was zij niet meer dat hulpbehoevende vrouwtje maar een gemene vrouw die de schuld altijd op een ander steekt: op mij dus, die mij zelfs haar eigen ondeugden verweet en mij de schuld er voor gaf en zo ben ik zelfs de schuld van iets wat ik niet doe en ik twijfel aan mijn waarheid en twijfel aan de werkelijkheid. Dus zo ben ik de slechte en voel ik me de slechte maar ook de gekke want ik kan mezelf niet meer vertrouwen wat is er nu gezegd???? En daarna negeert ze me, ik hoor niks meer van haar, dat is haar manier om mij te straffen. Vroeger werd ik er gek van, ik voelde me nog ellendiger, wrong me in alle bochten om het terug goed te maken. Nu wil ik zo weinig mogelijk met haar te maken hebben.
Gelukkig kan ik rekenen op mijn lieve man die mijn zus (ook tot zijn schade) goed genoeg kent en die niets meer met haar te maken wil hebben.
Ik heb mijn moeder (die narcistisch is) nu al anderhalf jaar niet gezien. En ik merk dat het zoveel rust geeft. Ik ben nu pas aan het helen. En ik ben echt lang in therapie geweest, maar nu kan ik pas helen. De laatste druppel was op het jubileumfeest van mijn schoonouders. Op het moment dat mijn moeder wegging kneep ze me keihard in mijn nek, zo hard dat ik er de hele avond last van had en het feest was ‘s middags. Op dat moment was ik ook niet in staat om te reageren, belachelijk toch? Ik was verdorie 38 jaar, maar ik was bang. Ik zei eerst tegen mezelf dat ze het vast niet in de gaten had, zo praatte ik alles goed van mijn moeder. Maar je weet toch wel wanneer het te hard gaat. Toen heb ik de volgende dag besloten dat het genoeg was. Ik had op dat moment ook al weinig contact alleen verjaardagen, maar dat is toch al gauw 12 keer per jaar. Nu heb ik gebroken, maar niet alleen met mijn moeder, ook met mijn vader, want die staat aan haar kant en mijn zus, want zij is de goede dochter dus ook zij staat aan mijn moeder’s kant. Zij heeft niet meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Mijn broer weet wel dat ik anders werd behandeld, maar hij kiest de weg van de minste weerstand. Ik durf eigenlijk ook geen contact meer op te nemen met de broers van mijn moeder, terwijl ik daar voorheen wel contact mee had. Mijn loyaliteit wil dat ik niet slecht praat over mijn moeder met mensen die zij ook kent. Het was al een hele drempel die ik over moest om het er met mijn vriendinnen over te hebben. Het voelt rot om geen contact meer te hebben met mensen uit mijn verleden. En doordat we veel zijn verhuisd, ken ik ook alleen maar familie uit de tijd van mijn jeugd.
Waar ik nu nog veel last van heb is het geven van vertrouwen. Het maximaal haalbare is 99%. Verder ga ik niet. Want als je je moeder niet kunt vertrouwen, wie dan wel? Mijn man accepteert dat, maar vindt dat wel rot. Ook het loslaten van mijn kinderen is moeilijk. Ik wil ze zo graag beschermen. En ik vraag me continu af ben ik als mijn moeder, omdat ik het idee heb dat ze zelf niet in de gaten had wat ze deed. Of weten narcisten dat wel en doen ze wat ze doen bewust?
een narcist zal voor de buitenwereld doen alsof zijn nieuwe relatie goed gaat, deed hij bij jou toch ook? helaas doet hij hetzelfde bij zijn nieuwe slachtoffer, hij kan zich nooit eeuwig goed blijven gedragen hoor… mensen dus ook vrouwen zijn pionnen voor ze . ze hadden geen empathie.. nee hoor die nieuwe relatie zal net zo verlopen … vroeg of laat…ligt niet aan jullie. x
koosje, die nieuwe vriendin zal heus bij je aankloppen op n dag. dan kan je dr te woord staan, maar nu is het zinloos om je ermee te bemoeien want straks haal je zijn narc.woede op je hals… als je,je zorgen maakt over je zoon kan je zorgen voor begeleiding als n handtekening van je ex voor toestemming niet lukt, kan je in het ergste geval bjz laten bellen door school met de mededeling dat jij zorg voor je zoon wilt maar hij niet meewerkt…maar ik zou eerst proberen onder andere voorwendselen je zoin ondersteunibg te geven, zoals teruggetrokken gedrag ofzo en dat de reden noemen voor behandeling dan zoekt je ex er miss. niks achter en tekent hij.
Ik heb 4 jaar geleden een einde gemaakt aan een relatie met een narcist. Ik zal je alle details besparen, maar je mag van me aannemen dat hij volop aan alle kenmerken voldeed. Om toch maar een voorbeeldje te geven: Net op het moment dat ik had besloten om de relatie te beëindigen, stierf mijn broer aan een hartstilstand. Mijn broer woonde naast me en ik heb hem op een koude middag in Januari dood aangetroffen voor zijn atelier. Ik had gedacht dat mijn narcistische partner snel mijn huis zou verlaten. Niets was minder waar. Hij kon onmogelijk een woonruimte krijgen en ik heb hem noodgedwongen nog 8 maanden in huis moeten houden. Tijdens die periode heeft hij geen moment voorbij laten gaan om mijn leven zo zuur mogelijk te maken. Ik zat in een diepe rouw en het was net alsof hij jaloers was op het sterven van mijn broer. Alles trok hij uit de kast om mij nog harder te raken. Destijds kreeg ik het goed voor elkaar om me af te sluiten van al zijn beledigingen en dreigementen. Toen hij eenmaal weg was, heeft hij me nog gedurende 2 jaar gestalkt met de nodige bedreigingen.
Na 1,5 jaar ontmoette ik een andere man, waar ik zielsveel van ben gaan houden. Een prachtvent. Hij was woonachtig in Frankrijk en na een jaar besloten we om samen zijn nieuwe huis in orde te maken. Ik pakte mijn boeltje en vertrok met hoopvolle verwachtingen voor de toekomst.
Echter; in de winter kreeg ik last van allerlei pijnen in gewrichten en spieren. Kon steeds slechter slapen en ik ontwikkelde tal van klachten. Daarnaast begon ik langzaamaan ook psychisch steeds meer in de war te raken en had veel last van buitensporige woede-aanvallen. Mijn nieuwe relatie had hier zodanig onder te leiden, dat er tot mijn grote spijt inmiddels een einde aan is gekomen. Ik ben weer terug in Nederland. Ben volledig uitgeput, erg in de war,heb constant huilbuien, ben erg depressief en ben mezelf volledig kwijt. Er is weinig meer over van die zelfstandige, sterke en onafhankelijke vrouw die ik eens was. Ik loop inmiddels bij een therapeut en ben ook zelf gaan zoeken. Zo kwam ik kortgeleden op deze site en heb met tranen alles gelezen. Het was voor mij plotseling duidelijk; zo herkenbaar. Ik heb me 4 jaar goed gehouden en mezelf en iedereen wijsgemaakt dat ik niets had geleden van mijn vorige relatie (narcistische). Ik moet het alsnog toegeven; inmiddels heb ik een test gehad en schijn ik een chronische PTSS te hebben ontwikkeld. Blij dat het beestje een naam heeft, maar intens verdrietig dat de relatie met mijn laatste partner ‘slachtoffer’ is geworden van een eerdere.