Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Nog even, en dan is het 2014. Oudejaarsavond is ook zo’n avond die beladen kan zijn. Gezellig met het hele gezin het nieuwe jaar inluiden. Weer zo’n dag die op zichzelf feestelijk is, maar door de context, door de mensen met wie je het “moet” vieren, kan eindigen in horror. Lees verder “Oud en Nieuw”
Vanavond is het kerstavond. Voor veel slachtoffers zijn de kerstdagen beladen, door herinneringen aan talloze kerst”feesten” met hun narcistische ouder of (ex) partner, die niet bepaald gezellig waren. Annabel geeft hieronder daar een duidelijk en schrijnend voorbeeld van. Lees verder “Het ware licht van kerstmis”
Dit is weer een gastcolumn door Annabel.
Op mijn werk kreeg ik vaak te horen: “Jij lijkt Atlas wel, je draagt de wereld op je rug”. Van een bevriende collega kreeg ik te horen dat andere collega’s aan haar vroegen: “Wat is er toch met haar, er is iets met haar”. Ik deed gewoon mijn werk – hoewel ik het voor mijn gevoel nooit goed genoeg deed, wat overigens niet klopte met de feedback die ik kreeg, integendeel.
Zo heb ik nog meer voorbeelden van opmerkingen van mensen, die mij sterkten in het beeld dat ik van mijzelf had: zo ben ik nu eenmaal, ik BEN nou eenmaal zwaar op de hand en ik VOEL me nou eenmaal verantwoordelijk voor alles en iedereen. Lees verder “Hulpverlening”
Dit is weer een gastcolumn door Annabel.
Die zondagmiddag waren mijn ouders druk bezig geweest in de keuken. Ze hadden een verrassing gemaakt, we zouden het vanavond wel zien.
De verrassing kwam inderdaad die avond aan tafel: ze hadden zelf roomijs gemaakt (gewoon een kwestie van geslagen room door een bak ijs werken en daar vervolgens heel interessant over doen). Ik keek naar de kluit ijs op mijn bord en wist me er geen raad mee. Ik had anorexia in die tijd en besloot voor mijzelf: “Dit ga ik dus echt niet eten”. Mijn vader merkte dat ik niet at. De spanning liep op. Lees verder “Onverteerbaar roomijs en de hongerwinter”
Dit is weer een gastcolumn door Annabel.
Met zijn werk “Ceci n’est pas une pipe” wilde René Magritte aangeven dat hetgeen je waarneemt geen echte pijp is, maar een afbeelding van een pijp, een schilderij.
Ik kijk naar een foto van mijn vader. Wat zie ik, wie zie ik? Ik zie geen echte vader, maar een afbeelding van een vader. Lees verder “Mijn vader was geen vader”
Dit is weer een gastcolumn door Annabel.
In de gevangenis die ons huis was woonden wij met ons vieren: mijn vader, mijn moeder, mijn zus en ik. Het was een groot huis, met een grote auto voor de deur. Mijn vader hield van pronken en van protserigheid. Van zwaaien met zijn portemonnee. Lees verder “De sjaal”
Dit is een gastcolumn door Annabel. Zij reageerde dit weekend op een aantal pagina’s van deze website en zowel ik, als andere lezers vonden dat zij zo treffend schrijft. Ze reageerde enthousiast op mijn vraag of ze af en toe een gastcolumn wil verzorgen op dit blog. Dit is haar eerste column.
Dit voorjaar heb ik een cursus autobiografisch schrijven gevolgd. Doel van die cursus is door middel van het ophalen van herinneringen de rode draad in je leven te leren zien, het herkennen van patronen. Het inzicht dat zo ontstaat kan ruimte opleveren voor nieuwe mogelijkheden in je leven. Je wordt in het heden niet meer geblokkeerd door je herinneringen en de bijbehorende emoties uit je verleden. Althans, dat is de bedoeling. Lees verder “Bloed prikken”
