Net voor de grens is het tij gekeerd

Dit is een gastcolumn van Gijs

Ongeveer een half jaar geleden heb ik Iris haar boek besteld op advies van mijn psycholoog, nadat ik had aangegeven dat ik sterk het vermoeden kreeg dat ik ruim 20 jaar lang met een narciste samen heb geleefd (waar ik op dat moment ook nog mee in één huis woonde). Voor dit advies zal ik mijn psycholoog eeuwig dankbaar zijn. Alle kwartjes vielen eindelijk op hun plek. Nu begreep ik ineens alles, waar ik daarvoor helemaal niets van begreep! Inmiddels zijn we in een vechtscheidingsprocedure verwikkeld waar ze doelbewust naar toe lijkt te hebben gewerkt en waarbij ze de kinderen op alle fronten inzet voor haar eigen financiële gewin en ze ook bij mij vandaan weet te trekken, wat mij veel verdriet doet.

Dankzij de heldere beschrijving in het boek hoe narcisme werkt, wat het met je doet als “partner van” en hoe je je er tegen kunt wapenen, en daarbij de adviezen van mijn psycholoog, lukt het me ondanks de zwartmakerijen en manipulerende acties van mijn ex partner toch staande te blijven. Ook geloof ik er in dat onze kinderen uiteindelijk wel zullen ontdekken hoe de werkelijkheid in elkaar zit, en dat het contact zal herstellen op termijn, maar dat dit een lange adem vergt, omdat ik ze niet kan vertellen wat er werkelijk aan de hand is en ze niet wil betrekken in de strijd die mijn ex-vrouw tegen mij voert over hun rug. Het valt me zwaar als ik zie wat het met hen doet, terwijl ik het niet met ze kan bespreken, omdat dit averechts zou werken. Dat aspect ervaar ik persoonlijk als de grootste strijd voor mezelf in deze periode en ik kan alleen maar hopen en bidden dat ze hier zo weinig mogelijk blijvende schade van zullen oplopen.

Zonder te overdrijven wil ik graag gezegd hebben dat het lezen van Iris haar boek letterlijk mijn redding heeft betekend. Ik was inmiddels al zo erg aan mezelf gaan twijfelen dat het denk ik niet veel heeft gescheeld of ik zou volledig de weg kwijt zijn geraakt op wat voor manier dan ook. Net voor de grens is het tij gekeerd gelukkig. Iedereen die het vermoeden heeft met een narcist te maken heeft in zijn/haar nabije omgeving zou ik dan ook met klem willen aanraden het boek te lezen. Voordat ik het boek las heb ik er ook wel over gelezen op internet, maar het boek heeft me zo goed duidelijk gemaakt hoe alles werkt bij een narcist en wat dat met mij heeft gedaan al die jaren van ons huwelijk, en de adviezen zijn zo helder (waarvan ik de resultaten inmiddels al heb ondervonden), dat het nogmaals echt mijn redding is geweest. Het heeft me enorme vechtlust gegeven en dat houd me op de been. Ook zorgt het ervoor dat ik me er emotioneel steeds beter voor kan afsluiten, zodat ze geen vat meer op me heeft en dat is echt het grootste “wapen” in de strijd tegen de narcist voor je zelfbehoud, wat Iris ook in haar boek aangeeft. Alle adviezen in het boek zijn dan ook waanzinnig effectief gebleken voor mij.

Het werk dat Iris verricht is in mijn ogen van onschatbare waarde waar zoveel mogelijk bekendheid aan zou moeten worden gegeven, zodat er in de toekomst hoe langer hoe meer mensen in staat zullen zijn los te komen en te herstellen van een relatie met een narcist. Mensen die tot nu toe wellicht nog steeds in stilte lijden omdat ze geen weet van alles hebben. Ondanks dat ik nog dagelijks geconfronteerd word met de manipulaties van mijn ex-partner en we door onze kinderen hoe dan ook aan elkaar verbonden zullen blijven, geloof ik nu absoluut in een nieuwe toekomst waarin met vallen en opstaan uiteindelijk een moment komt waarop ik helemaal niet meer vatbaar zal zijn voor haar gedrag. Ik ben nu al goed op weg, maar trap toch nog regelmatig in de emotionele valkuilen, met name als het via de kinderen gespeeld wordt. Maar iets dat er in meer dan 20 jaar is ingeslopen kan er ook niet in een half jaar helemaal uit zijn, daar ben ik me van bewust. Het gaat hoe langer hoe beter en ik heb goede moed. Ik wens en hoop dat Iris zolang mogelijk door zal gaan met haar werk en dat hoe langer hoe meer mensen er de vruchten van zullen plukken.

En, oh ja, inmiddels heb ik ook ondervonden hoe belangrijk het is bij een echtscheiding een advocaat in te schakelen die kennis van en ervaring met narcisme heeft, omdat ik de rechtszaak nu achter de rug heb en heb gezien wat de meerwaarde hiervan is. Voor mijn gevoel kan ik nu echt beginnen aan een nieuwe start en meer en meer mezelf terug vinden. Voor lotgenoten zou ik graag nog mee willen geven: Blijf hoe dan ook in jezelf geloven, want de overtuigingskracht van een narcist is zo waanzinnig sterk dat ondanks dat je er 100% van overtuigd bent wat de waarheid is, je alsnog regelmatig een stemmetje in je achterhoofd moet verdrijven die je toefluistert: “zou ik het dan toch verkeerd zien?”. Twijfel niet en blijf er over praten met mensen die je vertrouwt!

Gijs

12 gedachten aan “Net voor de grens is het tij gekeerd”

  1. Ja zeker, het boek van Iris Koops. Ik heb het meerdere keren gelezen en het heeft me enorm geholpen als ik weer eens in paniek dreigde te raken. Het maakt mensen in een situatie als de onze bewust van de terreur die een narcist over je leven uitoefent. Je eigenwaarde, veiligheid, het volwaardig mens zijn wordt regelrecht op de brandstapel gegooid. Ik ben nu gelukkig veilig. Ik reageer niet op zijn berichten en trap in geen enkele valkuil die hij voor me klaar zet. Die valkuilen heeft Iris heel duidelijk beschreven in haar boek zodat ik ze kon herkennen. Ik ben daar zo dankbaar voor. Ook het boek van Jan Storms “destructieve relaties op de schop” heeft mij zeer geholpen. Gijs, ik wens je heel veel geluk en een goed herstel toe. De wijze hoe je met de gevoelens van je kinderen omgaat vind ik prijzenswaardig. Heel moedig van je dat je zo veel rekening houdt met je kinderen. Het kan haast niet anders dat je in de toekomst weer contact gaat krijgen met ze. Jij bent een veilige haven voor ze en je zet ze niet onder druk. Succes met alles en sterkte met deze moeilijke periode.

  2. Beste Gijs,
    Zonder dat je teveel in details gaat, herken ik je verhaal helemaal! Mijn kinderen zijn tijdens de vechtscheiding geheel vrijwillig bij mij komen wonen, die waren toen 14 en 15 jaar. Man, ik leef met je mee, want het is echt vreselijk. Dat je een advocaat hebt, die gelukkig van wanten weet m.b.t.narcisme, is al heel wat!
    Gijs, het heeft tijd nodig om te helen en blijf eerlijk en rechtvaardig, dat is voor de kinderen van enorm belang en inderdaad hopen en bidden, dat de kinderen zo min mogelijk schade oplopen. Voor hun is het erger dan je kunt bedenken. Neem eventueel contact op met een kinderpsycholoog, die gespecialiseerd is in de gevolgen voor kinderen bij een (vecht)scheiding.
    Ik heb destijds het belang van de kinderen centraal gesteld zonder mezelf uit de weg te gaan.
    Gijs, ik wens je heel veel sterkte en ik zal een lichtje voor je opsteken, wat de kracht van het bidden zal versterken. Alle goeds!
    APA

  3. Dag Gijs
    Bedankt om je verhaal te delen op deze site.
    Van augustus tot en met november had ik een psychotherapeute en hoewel ze in de eerste sessie vertelde dat ik 3,5 jaar te maken had gehad met een narcist is zij niet stil blijven staan bij de gevolgen van narcistisch misbruik. In december ben ik op deze site terecht gekomen en heb ik onmiddellijk het boek besteld.
    Dankzij de symptomenlijst en de beschrijving van PTSS ben ik begin dit jaar gerichter kunnen gaan zoeken naar een geschikte psychotherapeute. Als slachtoffer van narcisme doorloop je zoveel verschillende fases : verdriet, ongeloof, woede, opluchting….maar al deze gevoelens moet je ook in goede banen kunnen leiden en daar is de hulp van een goede therapeute noodzakelijk.
    Het is belangrijk om je in de eerste plaats zoveel mogelijk te verdiepen in narcisme en daar is het werkboek van Iris het uitgelezen middel voor. De volgende stap is het aanvaarden (en dat is een moeilijke !) om uiteindelijk te kunnen loslaten.
    Mijn ex vriend is 10 jaar ouder dan ik en heeft volwassen kinderen van 32 en 36 jaar oud. Met zijn ex vrouw en dochter heb ik bijna wekelijks contact. Ze hebben nooit beseft in wat ze gezeten hebben maar dragen daar wel de sporen van. Ze wisten niet wat er met hem mis was maar wel dat hij geen normaal gedrag vertoont. Ik heb voor hen eveneens het boek van Iris gekocht in de hoop dat ze nu ten volle kunnen begrijpen met welke persoonlijkheid ze al die jaren te maken hebben gehad en in het geval van de dochter nog steeds te maken heeft.
    Geloof me, er komt een moment dat je kinderen ook de waarheid gaan ontdekken.
    Het gedrag van de narcist stopt niet bij jou want de volgende partner krijgt daar ook mee te maken. Mijn ex vriend had na nog geen 2 maanden een nieuwe prooi. Ondertussen heeft ook zij al te maken gehad met zijn manipulaties, uitbarstingen van woede, scheldwoorden enz…. Na de ex-vrouw, mezelf en de nieuwe vriendin krijgen zijn kinderen weer met hetzelfde te maken…..de geschiedenis herhaalt zich.
    Gijs, na 20 jaar heb je eindelijk gekozen voor jezelf. Ik wens je veel sterkte, moed en doorzettingsvermogen toe op je weg naar een nieuwe toekomst.
    Kristine

  4. Heel herkenbaar, mijn ex doet na 10 jaar scheiding nog dezelfde manipulaties. Tijd heelt niet bij narcisten. We hebben drie kinderen, mijn oudste zoon blijkt ook nacist te zijn. Van kleinsaf, dat zie ik nu pas. Maar sinds de scheiding ging ik door de hel met hem. 26 is hij nu, doet niks essentieel. Mijn vader was narcist en heel autoritair en agressief. Hij is 12 jaar dood en nog worstel ik met hem al jaren in therapie, net zo met mijn ex en met mijn oudste zoon. Mijn angst voor narcisten is zo groot, ik kom ze op zoveel plaatsen tegen. Ik heb zelfs mijn huidige vrouw een tijd aanzien als narciste, ik blokkeerde volledig, recht de depressie in. Wanhoop therapie, we zijn gescheiden, andere relatie, realatiestop, en na maanden uit elkaar zijn we terug samen, echt nu, open.

    1. Beste Geert,
      Ik zie ook bij mijn 24-jarige zoon narcistische trekken. Ik kan het nu herkennen, en sluit mijn ogen er ook niet voor. Ik ga niet terug naar de angst maar ga het aan. Pittig is het wel want het is je kind en je houdt van die jongen, hoe hij ook is. En dat is zoeken naar een relatie waarin je je staande kunt houden.
      Ik probeer het maar als een uitdaging te zien.
      Sterkte met alles.

  5. Sjonge Gijs,wat een mooi getuigenis.
    Inderdaad,het lezen van het boek en de site heeft ook mij de ogen geopend over wat narcisme inhoudt. Het betekende ook voor mij,er achter te komen datgene wat ik altijd al wel wist,maar wat steeds onzichtbaarder wordt;”zie je wel,ik ben niet gek,hij is gek”
    Omdat je zo graag een leuke en fijne relatie wilt,ben je zelf tot het uiterste gegaan,niet beseffend dat de narcist dat juist saboteert.
    In mijn familie wordt het me juist kwalijk genomen dat ik het boek ben gaan lezen,en wordt het voor voor de voeten gegooid eens op te houden me te verdiepen in narcisme.
    Ze willen het gewoon niet weten en geloven niet dat de lieve,charmante,handige,gevoelige engel in werkelijkheid een duivel is.
    Gelukkig,maar ook pijnlijk,ik weet het nu,en net als jij kan ik me nu wapenen.
    Het ga je goed Gijs.

  6. Gijs, dank je voor je o zo herkenbare verhaal. Vooral de zelftwijfel… Voordat ik eindelijk de moed had onder ogen te zien wat er wèrkelijk gaande was, dat ik me niet aanstelde, niet overgevoelig was, niet de ziekelijke, kwetsende partij was… Voor zover de manipulaties niet van mijn ex kwamen, was er anders nog wel de omgeving die me vertelde dat ‘iedereen relationeel wel eens een moeilijke periode doormaakt’, dat ik ‘er gewoon voor moest knokken’, ‘niet iedereen even huishoudelijk (administratief, organisatorisch, sociaal) getalenteerd is’, ‘sommige mensen inderdaad nu eenmaal geen ochtendmens zijn’, ‘vaders moeten wennen aan hun rol van vader’, kortom: dat het heus beter zou worden als ik maar zou doorzetten. Tel daarbij op dat het ontzettend pijn doet om onder ogen te zien dat je je zo vreselijk in iemand vergist hebt. Dat je geliefde niet de mens is die je dacht te zijn, maar een parasiet die je leegzuigt, en daarbij doet of dat volledig jouw schuld is. Een parasiet die bovendien nooit zelfinzicht zal hebben, nooit schuld zal bekennen, nooit oprecht berouw zal tonen. Nooit écht veranderen zal. Toen ik tot de slotsom kwam dat mijn ex een psychopaat is, voelde dat vreselijk: ik gaf hem levenslang. En ook dat maakte het moeilijk om het onder ogen te zien. Geen normaal mens wil geloven in de slechtheid van mensen. En laten de narcisten en psychopaten nou precies dàt uitbuiten…
    Voor mij was Iris’ boek ook een redding. De illustraties van het psychisch geweld waren zó sprekend, zó helder, en zó herkenbaar… Het voelde als thuiskomen, of tenminste als het licht van een vuurtoren dat me uit de storm en de hoge golven naar een veilige haven kon leiden. Nog vaak sla ik het open om me te vergewissen: alles is manipulatie. Onder andere de YouTube-filmpjes van Thomas Sheridan over psychopathie hebben me verder gesterkt in het besef dat ik mijzelf echt zo veel mogelijk moet afschermen. Mijn ex is een gewetenloos roofdier, en zal nooit anders zijn.
    Ik kan niet wachten tot Iris’ vervolgboek uitkomt; hopelijk vind ik daar verdere hulp omtrent het ‘hoe nu verder’. Hoe bouw je jezelf weer op? Hoe leer je grenzen te stellen? Hoe maak je korte metten met een vals schuldgevoel? Hoe raak je je enorme wantrouwen naar andere mensen kwijt? Hoe hervind je vertrouwen in je eigen beoordelingsvermogen? En: hoe voorkom je ooit nog weer in dezelfde valkuil te trappen?
    Gijs, je hebt de eerste en allesbepalende stap genomen, net als velen hier. De zon gáát door de dichte mist heendringen, en dan blijkt dat er goeds in de wereld is, en heel, heel veel warmte en kleur. Warme groet van mij – je komt er wel!

  7. Hoi Gijs, wat ontzettend herkenbaar wat je schrijft!
    Ook voor mij was het boek van Iris mijn laatste redmiddel. Wat ik allemaal wel niet heb gedaan om te begrijpen wat er aan de hand was in steeds weer de relaties die ik had in vriendschappen en liefderelaties. Coaches, therapeuten, opleidingen, de spirituele wereld. 10 jaar lang was ik bezig geweest om aan mezelf te werken, omdat ik steeds weer hoorde dat ik zo lastig en moeilijk was. Tot ik eind december 2014 op de website kwam en het boek las van Iris. en ik zag dat ik weer in een relatie verstrikt zat, waarmee ik zelfs met een zware psychopaat te maken had.
    Tranen bleven komen, woede, boosheid, alles kwam er met bakken uit. Eindelijk werd ik gehoord en gezien en werd ik erkend!
    ik herkende ook de ‘slachtoffers’ in mijn mondhygiënistenpraktijk en gaf ze het boek van Iris mee. Ook hier waren mensen, die al jarenlang in therapie waren voor een burn out of depressie, die nu hun therapie afbraken, omdat ze ontdekten wat er werkelijk met ze aan de hand was.
    Het is zo belangrijk dat het narcisme in de hulpverlening bekend gaat worden, dan pas kunnen mensen echt werken aan herstel in plaats van steeds dieper de put in te worden getrokken.
    Het boek van Iris zou iedereen moeten lezen die maar denkt met narcisme te maken te hebben!

  8. Beste Gijs, wat fijn dat je het boek van Iris en deze site hebt weten te vinden. Heel herkenbaar wat je schrijft. Het is zo belangrijk voor je verwerking en het opnieuw in je eigen kracht kunnen komen om je empathie voor de narcist af te kunnen sluiten. En daarvoor moet je weten wat een narcist doet en welke processen daar onder zitten bij een narcist of psychopaat. Zonder te willen beweren dat er logica in het gedrag van een narcist zit, ontdek je door het lezen van het werkboek wel een bepaalde opbouw en lukt het het gedrag van de narcist beter te doorgronden en verklaren. En dat is erg belangrijk om het gedrag te kunnen laten waar het hoort: bij de Narcist. En nee, dat is niet makkelijk. Regelmatig trap je in een valkuil, ‘heb ik me dan toch vergist?’, ‘is het wel echt een narcist?’. Gelukkig is er in het werkboek ook aandacht besteed aan juist deze valkuilen. Daar heb ik persoonlijk erg veel aan gehad. Ook heb ik via e-mail nog wat coaching gehad, dat was belangrijk om de puntjes nog eens heel goed op de i te zetten. Of misschien gewoon zelfs om te ervaren dat je niet alleen bent. Dat er ook andere mensen zijn die ditzelfde hebben ervaren en die je begrijpen. En anders dan ‘praatsessies’, hebben deze coachingse-mails het voordeel dat je ze kunt bewaren om later nog eens na te lezen tijdens een zwak moment, of je pakt het boek er nog eens bij.
    Bezoeken aan een cognitieve psycholoog zijn wel helpend, maar hoe moet je je huiswerk doen als je je steeds af zit te vragen ‘of het misschien aan jou ligt’, als je steeds kampt met schuldgevoelens of als je je narcist mist. Waar je dan behoefte aan hebt, is kennis. Kennis die je in staat stelt te begrijpen waar je in zat, te snappen dat je beschadigd bent en te weten dat je twijfels en schuldgevoelens komen vanuit die beschadiging en dat deze gevoelens dus eigenlijk bij de narcist horen en niet bij jezelf. Dit boek helpt je emotioneel goed los te komen van de narcist en geeft daarmee rust. En vanuit die rust kunnen slachtoffers zichzelf weer opbouwen. Gijs, ik wens jou heel veel sterkte, je zult het nodig hebben in de komende tijd, vergeet niet aardig te zijn voor jezelf, want dat heb je wel verdiend.

  9. Beste Gijs,

    Jouw gastcolumn is al van enkele jaren geleden, maar kan jij tips geven mbt vinden van advocaat die ervaring heeft met narcisme?
    Momenteel heb ik een steengoede maar ik merk dat het me veel tijd kost om uit te leggen wat het allemaal behelst.

    Alvast bedankt, ook voor de column.

    Groet,
    Wilma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *