Fragmenten uit hoofdstuk 3

Bericht


…De narcist verwacht dat je alles aanvoelt. Hij accepteert niet dat je zelf iemand bent, met eigen gevoelens, gedachtes en plannen. Hij ziet je als een satellietstation en gaat er ook vanuit dat je op zijn manier redeneert, dezelfde logica hanteert. Als hij je verwachtingsvol aankijkt, denkt hij dat je vanzelf begrijpt wat hij wil. Hij zal er nooit direct om vragen. Met een directe vraag zou hij onderscheid maken tussen jou en hem, „Ik“ wil dat, en hij ervaart dat onderscheid niet. Bovendien ben jij er voor hem. Als hij je een directe vraag stelt, loopt hij het gevaar dat je nee zegt. Je wordt niet geacht om nee te zeggen. Door indirecte signalen uit te zenden, heeft hij de controle, omdat het veel moeilijker is voor de ander om dan grenzen aan te geven. Je zult vanzelf proberen uit te vogelen wat hij wil, want doe je dit niet, dan volgt de straf. Die straf wil je voor alles voorkomen

Hem direct vragen „wil je dit of dat?“, wordt echter ook bestraft. Daarmee bedreig je zijn imago. Terwijl hij heel behoeftig is, wil hij niet als zodanig gezien worden. Dus ook hier moet je “trucen” met de realiteit: hij wil iets, jij doet het. Vanzelfsprekend.

Hij hanteert een totaal eigen logica, zonder daar duidelijk over te zijn. Je krijgt geen gebruiksaanwijzing, en net als je ergens op bent ingesteld zal hij dit weer veranderen. Deze onvoorspelbaarheid versterkt de binding en het op hem gericht zijn.

…“Als je zó ongelukkig bent, doe er dan wat aan”, zou je misschien wel tegen hem willen zeggen. Want zelf voel je die onderlaag van depressie en ingehouden woede. Maar als je dit uitspreekt, volgt er waarschijnlijk een gekmakend gesprek. “Ik ongelukkig? Dat is helemaal niet waar! Ik vind het heel moeilijk dat jij…” (vul maar in). Kijk; je weersprak zijn imago. Hij komt een fractie van een seconde zelf in contact met die onderlaag, en jij krijgt daar de schuld voor. Narcisten zien geen grote verbanden. Als een klein kind zijn ze gericht op onmiddellijke behoeftebevrediging. Er is Nu iets, en dat moet Nu opgelost worden, door jou. Het gaat er in alles om, om niet toe te laten hoe ze zich echt voelen. Kun je iemand anders verantwoordelijk stellen voor je eigen welzijn? Nee. Maar dit is gezonde logica. Wanneer je dit zou uitspreken, krijg je terug dat je niet empathisch bent.

In het normale menselijke verkeer werkt het niet zo. Je gaat met iemand om vanuit jezelf, vanuit wat er op dat moment is. Gemeenschappelijke interesses, gevoelens. Er is een gemeenschappelijk veld. Bij de narcist is dit veld er niet. Er vindt geen werkelijke uitwisseling plaats, van hart tot hart, of van ziel tot ziel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *