Je leert zo veel als onveilig kind
Je leert precies zo te kijken, dit te zeggen, dat te doen, opdat je geaccepteerd wordt
Je leert dat je onder in de rangorde staat
Dat je moet boeten voor een misdaad die je niet bekend is
Dat mensen die zeggen; “je kan me vertrouwen hoor”, niet persé betrouwbaar zijn
Je leert dat sommige mensen het wel zien, maar niet ingrijpen
Of dat de enkeling die probeert in te grijpen, wordt weggestuurd
Je leert dat je er alleen voor staat
Je leert volhouden, volhouden
Je leert dingen, waar anderen geen weet van hebben en die voor hen niet eens kunnen bestaan
Je leert zo veel, maar het gaat allemaal niet over het leven zelf.
Wat een intens mooie omschrijving van hoe je dat als kind beleefd hebt, bij narcistische ouders of ouder. Bedankt voor deze diep ontroerende tekst/gedicht. Ik heb het zelf spijtig genoeg ook zo beleefd. Je leert inderdaad alleen hoe je moet omgaan en gedragen met die narcistische persoon, maar helemaal niets over het leven zelf.
Het is heeeeel eenzaam als kind.
DAT WAS IK!
Ik ben bang
Bang
van het leven
Bang van
Het Leven
in mij
Ik werd ervoor
gestraft
geslagen
afgestoten en
buitengesloten
Deed God en Jezus pijn
En anderen verdriet
werd me gezegd
En dat wou ik niet
Het was heel
akelig
Heel verwarrend
voor mij
Was ik dan
zo slecht?
Want ik besefte
toen al wel
Dat LEVEN
in mij,
dat was IK!
“Ik ben te dom om te leven. Ik ben zo stom, het leven niet waard. Ik kan niets, maak veel fouten. Ik leerde te laat lezen. Ik kon nog geen eenvoudig blikje bruine bonen in de kast vinden. Zo dom, het stond er toch echt. Als je zo dom bent kan er maar beter geen kinderen van school komen spelen. Blijf maar binnen, dan zien ze niet dat je zo stom bent. Waarom kan je niet normaal zijn, net als je 6 jaar jongere broer? Die is nog slimmer dan jij. Blijf jij maar op je kamer, ik kan je niet meer aanzien, zo stom ben je. Dat ik ruzie heb met je vader komt door jou, omdat jij zo stom bent, het leven niet waard.”